Шигъри тәлгәшләр

Ир-атларга яшәү 
                  җиңел димә,
Кем үлчәгән
           салып бизмәнгә?
Бар көченә җигелеп 
               тарта ирләр,
Тормыш йөген
            тарта иңнәрдә.
Тешен кысып түзә, 
                   ни күрсә дә,
Дөнья кырыс – 
            ир-ат була бел!
Янулардан
         бәгырь төпкеленә
Утырса да 
         утлы кайнар көл!
Көчсезләрне яклап, 
                  хаклык өчен, 
Тау-ташларны
                күккә күтәрә.
Калкан булып баса, 
                  ачы җилләр
Ишек какса  
             беркөн иртәдә.
Ир-ат көче белән 
            тормыш бөтен,
Ир-ат ышыгында
                     адым нык.
Утны-суны кичкән
                   ир-егетнең
Карашында – 
          гамьле яктылык!
Ир-атларга яшәү 
                 җиңел димә...
Гөләндәм ГАЛИЕВА.

Аңлый алмыйм
Ягылмаган 
                мунчаң тора,
Эчелмәгән чәйләрең.
Ят кочакта 
                 бәхет эзләп,
Үтте тагын җәйләрең.

Килгән бере бәхет эзли,
Белмим, 
          кайсы җиреңнән?
Шәһәр тулы
                 бүген синдәй
Аерылганнар иреннән.

Сирәктер ул 
              бу тормышта
Гел бер дә абынмаган.
Уза гомер дигәннәре,
Ә бәхет табылмаган.

Сөю эзләп сиңа килә
Ничәнче бәхетсезе.
Аңлый алмыйм:
                  нигә синнән
Читләшә бәхет үзе.
Рифкать ИМАЕВ.