Рамазан ае якынлаша

Аллаһының мөбарәк ае Рамазан җитәдер. Бу айда Аллаһы Тәгалә барыбызга да ураза тотуны фарыз итте. Сөекле пәйгамбәребез Мөхәммәд (с.г.в.), «Берәү Аллаһының ризалыгына ирешим дип ураза тотса, нәкъ анасыннан туган көнге шикелле (гөнаһсыз) булыр», дигән.

Рамазан шәриф - сабырлык ае, ә сабырлыкның җимеше - җәннәттер. Рамазан аеның башка айлардан өстенлекләре бихисап: бу айда җир йөзенә Аллаһыдан Коръәни Кәрим иңдерелде; ураза тотучыларны җәһәннәм утыннан сак-

лый; мөселман бәндәсенә һәртөрле бозыклыктан пәрдә һ.б.

Рамазан ае уразасы мөселман кешегә фарыз дидек, ягъни ул шушы ай дәвамында ураза тотарга бурычлы. Аның өчен, кичтән үк, рамазан уразасын тотарга ният кылдым дип, күңелебезгә салып куябыз. Һәр кешегә билгеле булганны ник яза инде, дисезме?

Бүгенге көндә бик күпләр ураза тотуны мавыгуга әйләндерде. «Өч көн ураза тоттым», «бер атна уразада булдым», дип мактанучы андыйларны кайбер абыстайлар, ак сакаллы мәчет картлары, «молодец, яхшы булган», дип хуплыйлар. Ә бит бу - фарыз ураза! Пәйгамбәребез бу уразаның бөеклеген искәрткән: »Утыз көн ураза тотып вафат булган кеше шәһит хөкемендә булыр».

Исегезегә төшерәм: уразаның алдагы ике өлеше - мәгъфирәт өлешедер, ә соңгы өлеше - уттан котылудыр». Янә дә сөекле пәйгамбәребез сүзләрен китерәм: «Рамазан аен, ул гөнаһларны яндыру сәбәпле, шулай атыйлар».

Шулай булгач, абыстайлар һәм ак сакаллы бабайлар сүзен калкан итеп, үзегезне Аллаһы Тәгаләнең иксез-чиксез әҗер-савапларыннан мәхрүм итмәгез.

Бәлки, олы яшьтәге әниләрегез сөйләгәнен ишеткәнегез булгандыр- элекке заманда, җәйге челләнең уттай кызу кояшы астында көне буе бөгелеп урак урганда да, алар уразаларын бозмаганнар. Тамаклары кибеп, иреннәре чатнап ярылса да, иреннәренә бер тамчы да су тигезмәгәннәр. «Түзәр хәл калмагач, уразаны бозмас өчен, өйлә турысында кибән астындагы туфракны казып, шунда бераз хәл ала идек», дип сөйләгәннәренә мин үзем шаһит.

Бүгенге көндә андый авырлыклар юк, бары тик сабырлык һәм ныклык кына кирәк. Ә без, уразага кермәс өчен, мең сәбәп табабыз. Югыйсә, күбебезнең вакыты эштә дә салкынча биналарда (күбесендә кондиционер-җилләткеч тә бар) үтә. Әбиләр-бабайларыбыз андый шартларны төшләрендә дә күрмәгән, әмма ураза бозмас ныклыкка ия булганнар. Ә без өч көн, бер атна ураза тотуыбыз белән мактанабыз. Кайбер белдеклеләр тагын да уздырып җибәрә - кышкы кыска көннәрдә уразаны тотып бетерергә чамалап, рамазан аенда командировка әмәллиләр. Шулай ук, «ашказаныма ярамый, эчем бора» дигән булып, юк-бар сылтау табып, башлаган уразаларын ташлыйлар. «Кем бер көн ураза тотса, Аллаһы аның йөзен уттан 70 ел озынлыгында ерагайта» (Мөслим, 1153), дигәнне ник онытабыз?! Белә торып бозган уразаның казасы зур: һәр көн өчен 60 көн ураза тотарга кирәк. Санап карагыз инде, кышкы кыска көннәрегез генә җитәрме икән ул казадан котылу өчен...

Быел ураза бик тә авыр вакытка - иң озын көннәргә туры килә. Мондый озын көнле уразалар кеше гомеренә, күп дигәндә, ике мәртәбә генә туры килә.

Әгәр дә үзебезне иманлыга саныйбыз икән, бүгенге эшне иртәгәсе көнгә калдырмыйча, уразаларыбызны башлап, Аллаһы Тәгаләнең ярдәме белән тәмамларга да насыйп итсен.

Ураза тотарга ниятләре булган, әмма үз көчләренә ышанып бетмәгән яшьләргә шундый киңәш бирер идем: ураза тота алмасагыз да, авыз ачу (ифтар) мәҗлесләре үткәрергә тырышыгыз, анысы да - зур савап.

Җәбраил килеп: «Я, адәм, дөньяның яктыруын, әгъзаларыңның ак булуын телисеңме? Әгәр теләсәң, һәр айның унөченче, ундүртенче һәм унбишенче көннәрендә ураза тот», дип, Аллаһы Тәгаләнең әмерен җиткерә. Сөекле пәйгамбәребез Мөхәммәд тә, шулай ук, уразасын калдырмаган. Яшьләр дә шушы уразалардан башласа, киләчәктә рамазан ае уразаларын тотарга җиңел булыр. Ә иң дөресе, Аллаһы Тәгалә йөрәгегезгә иман чаткысы салган икән, аны саклап, намазга басарга, ураза тотарга тырышыгыз.

Хөрмәтле дин кардәшләрем! Рамазан ае уразасын тотарга барчабызга Аллаһы Тәгалә сабырлык бирсен, ярдәменнән ташламасын.