Бүгенге сәхифәдә:

Дин әһелләрен совет чорында тискәре яктан күрсәтергә тырыштылар, шуның тәэсире һаман да бетеп җитми әле. Мин дә, сезнең кебек үк, «Зәңгәр шәл», «Хаҗи әфәнде өйләнә», «Фатхулла мулла» әсәрләре белән таныш. Безнең аерма шунда гына, сез «Зәңгәр шәл»дәге пролетариат Булатны - ишанга каршы баш күтәрүче итеп күрсәгез, мин аны «Ромео һәм Джульетта»да сурәтләнгән чын мәхәббәт әсәре буларак кабул иттем. «Хаҗи хәзрәт»не дә ахмак итеп күрсәтергә тырышсалар, монда инде минем фикер «мәхәббәт яшьлеккә карамый» дигән фикерегезгә тәңгәл килә. «Аллаһы, ислам дине белән, күңелегезгә дуслык, өлфәт мәхәббәт салды» («Гыймран», 103) диелә бит.

Билгеле, олы яшьтәгеләрнең тормышы барыбызны да борчый. «Соңга калган никах»ның төп мәгънәсен аңлап бетермәдегез ахрысы. Мин анда бүгенге байларның (без барыбыз да бай түгел бит) ата-аналарына мөнәсәбәтен чагылдырган булсам, бүгенге көндә сез язган күпчелек үз тормышларын үзләре теләп корырга маташалар. Нишлисең, «җаны теләгән - елан ите ашаган», диләр.

Ислам дине беркемне дә, беркайчан да кысрыкламый. Аллам сакласын, минем - үз фикерем, сезнең - үз фикерегез. Шулай да, Коръән Кәримгә күз салыгыз, «Ире үлгән хатынның теләге булса, иргә китсен» («Ниса» сүрәсе, 19нчы аять), диелә бит.

Аллаһы Тәгалә хатын-кызга иркенлек биргән. Беренчедән, ялгыз калып балаларыгызга ныклы тәрбия бирү өчен өйдә ир-ат булу хәерлерәк. Икенчедән, хатын-кызга ана булу бәхете бирелгән. Бала таба алырлык яшь хатынга мөселман булган ир-ат белән яңа тормыш кору ләземдер.

Хөкүмәт динне юкка гына күтәрми, килеп терәлгәнгә, мәҗбүри булып, динне алгы сафка бастырды. «И, мөэминнәр! Аллаһы сезнең өчен хәләл иткән пакь нәрсәләрне үзегезгә хәрам кылмагыз һәм Аллаһы сызган сызыктан тышкары үтмәгез! Дөреслектә, сызыктан үтүчеләрне Аллаһы һич тә сөйми («Мәидә» сүрәсе, 87нче аять).

Аксубай ягындагы авылда яшәүче Харис абыйның хатынын җирләгәнгә 7 еллап вакыт узгандыр (ул яктан шәһәребездә яшәүчеләр күп). Авыл тормышы өчен ныклы, тотрыклы ир-ат. Өе, таштан ук булмаса да, яхшы хәлендә. Һәр елны ике-өч үгез симертеп сата. Халык теле белән әйткәндә, тырыш мужик. Барысына да берүзе җитешә, тирә-яктагылар өчен үрнәк булып яши. Коръән мәҗлесеннән соң, шуның белән сөйләшеп утырдык. «Әй, мулла абзый (ул якларда шулай эндәшәләр), белсәң иде минем хәлемне. Ялгызлыкның ничек авыр икәнен үзем генә аңлыйм. Җәй көннәрендә әле түзәрлек, төннәре дә, Ходайның рәхмәте белән, кыска. Ә менә кышкы озын төннәрне үткәреп булмый бит. Башка нинди генә уйлар килми. Кайбер төннәрне елап та чыгам, кайчакларда айга карап бүре булып улыйсым килә. Апаң исән чагында әйткәләшкән вакытлар да була иде, аның кычкыруы да мине яратканнан булган бит», ди бу.

Хәзерге заманда телевизор бар. Күбесе буш вакытларын диванга ятып телевизор карап үткәрәләр дип, авыр фикерләреннән аермакчы булдым.

«Телевизорны карыйбыз инде, әмма аның белән сөй-ләшеп булмый бит. Исән кешенең күңеленә кайнар сүз дә кирәк, ә телевизор ул - суык, җанны эретә алмый», - ди бу абзый. Харис абый, бәлкем, яңабаштан тормыш корып җибәрергә кирәктер, картлык көнеңдә самовар артында гәпләшеп утыруга берни дә җитми инде, дидем.

«Алып кайтып карадым, ләкин барысын да минем мал-туарым күплеге куркытты, бакчада да эшләр җитәрлек. Хәлем булганда, мал-туарны да бетерәсем килми. Апаң кебек яхшы хатын табып булмас инде», дип авыр сулады.Аллаһыдан сабырлык сора, дип әйтүдән башка чарам калмады.

Бу мисалны ни өчен китердемме? Аллаһы кавыштырган икән, бер-беребезнең кадерен белеп, бер-беребезне саклап, бертигез яшәргә насыйп булсын. Өйләребезгә Аллаһы Тәгаләнең рәхмәте иңсен, тынычлыктан, бәрәкәттән аермасын. Җәһәннәм утында алдагыларның берсе - зина кылган картлар булыр, диелә. Шулай булгач, никах кылуның чикле вакыты юк, әмма Аллаһы сызган сызыктан чыгып китмәгез.