«Гел үземнеке сыман»

Күпмедер вакыт эшләгәч, Мансур, сагынам дип, атна саен Казанга кайта башлый. Бер тапкыр аңа дусты Кәлимулла да иярә. 
Вокзалга барып төшкәч, Мансур күчтәнәчкә кәнфит эзли башлый. Мәгълүм булганча, ул елларда кибет киштәләре ул кадәр бай түгел. Бер кибеткә керәләр – кәнфит юк, икенчесенә, өченчесенә... Эзли торгач, табалар бит. Тик чират. Халык елан кебек боргалана-сыргалана тезелгән. 
Чиратка басалар. Кулга бер кило гына кәнфит бирәләр икән дигәч, Мансур: «Бер кило гына аз, әйдә, син дә ал», – дип, акчасын  Кәлимуллага да биргән. Бер сәгатьтән артык чиратта торып, кәнфитне алганнар тәки! Мансур ике янчык кәнфитне берләштереп тә куйган.  
Ике дус Казан урамы буйлап киткәннәр. Мансур очраган бер балага кәнфит өләшеп бара икән. Кәлимулланың:
– Таратып бетерәсең бит инде, кунакка керергә күчтәнәчең дә калмый, – дигән сүзләренә, Мансур: 
– Шушы йөгереп йөргән балаларның берәрсе я минекедер, ашасыннар рәхәтләнеп. Ә күчтәнәчне хатын биреп җибәргән иде, сумкада ул, – дип көлгән генә.
– Син, атна саен Казанга килеп, балаларга кәнфит таратып йөрисеңмени? 
– Юк ла инде, әле таратыр идем, аның кәнфите дифицит бит, кайчагында вафли, печенье да таратырга туры килә... .
– Түбән Камада да балалар бар бит, нишләп анда гына таратмыйсың? 
– Бер тапкыр тараткан идем, нишләптер, күңелем булмады. Ни өчендер, Казан балалары гел үземнеке сыман, – дигән, имеш, Мансур.
Шулай итеп, Казан урамнарында кәнфитне таратып бетереп, туганнарына кич җиткәч кенә барып кергәннәр.
Мирзанур ШӘЙМОРЗИН.