Иң яхшыны гына эзләсәң...

Кайтып керсәм: «Җаным кайттыңмы? Син яраткан ризыкны пешердем, эшеңдә бик арымадыңмы?» дип тотына», – дип зарланырга ярата Тәүрис дусты Кодрәткә.
– Нәрсәгә дип ялагайланадыр? Дуслашып йөргәндә, бу сүзләр күңелгә бик тә ятышлы иде, ә тора-бара эчне пошыра башлады. Әллә берәр гаебе бармы, дип тә уйлап куйгалыйм... Күңелем белән мине яратуын, тугры хатын икәнен тойсам да, эчтә давыл куба бит! – дип бертуктамый хатынын яманлый Тәүрис.
Тыңлап торган дусты:
– И-и, кысыр хәсрәт белән чирлисең, берәр көнне безгә кил, башкачарак сүзләр ишетерсең, шуннан соң үзең нәтиҗә ясарсың, – дия.
Эштән соң Тәүрис Кодрәтләргә юл тота. Кайтып керсәләр, суыткычта – кичәге аш, хатын өйдә юк. Берзаман ишектән кергән Сания тавышы ишетелә. Ишек төбендә чит кеше аяк киемен күреп булса кирәк:
– Тагын кемне ияртеп кайткан?! Акча алып кайту юк, кеше ташый ул! – дулап китә. Дусты алдында уңайсызланган ир аптыраганнан ашарга җылытып бирүен сорый. Хатыны каш астыннан сөзеп карый да:
– Кулың юкмы әллә? Җылыт та аша! Таш кисеп кайтмагансыңдыр әле, – дип куя.
Тәүрис тиз генә чыгып китү ягын карый. Аның башыннан: «Үзеңне гел кимсеттереп, түзеп, шулай итеп гомер итеп буламы инде?» – дигән уйлар уза. Яман сүзгә караганда, яхшы сүз җан азыгы икәнен мең мәртәбә аңлады.
Тәүриснең сәбәпсез борчылуына үзенә ачуы килде. Ап-ак җәймәдән кер эзлиләрмени?! Үзе дә бер дә фәрештә түгел. Яратмаган нәрсәне «күрмәскә», ишетергә теләмәгәнне «ишетмәскә» өйрәнсә, яшәү дә җиңелрәк.
Кәүсәрия Шәйдуллина

Фото pixabay.com сайтыннан.