Хатын-кызның күз яше сере

Нәни малай әнисеннән сорый:

- Әни, ни өчен син һәрчак елыйсың?

- Болай гына, улыкаем.

- Аңламыйм.

Әнисе улын кочагына ала:

- Син аны беркайчан да аңламаячаксың.

Малай әтисе янына килә:

- Ни өчен әни елый?

- Хатыннар кайчагында шулай сәбәпсез дә елый, - ди әтисе.

Малай ир-егет булып җитә, әмма хатын-кызның күзе яшькә чылануын һаман аңлый алмый. Ниһаять, ул Аллаһыдан сорарга була. Аллаһы әйтә:

- Хатын-кыз камил бул-сын өчен, бар дөньяны күтәрерлек ныклык һәм, шул ук вакытта, сабые башын салып назларлык йомшак иңнәр бирдем. Баласын дөньяга тудыру газабын һәм әрнүләрне күтәрерлек рух иңдердем. Хатын-кызга шундый ихтыяр бирдем - башкалар арып ауганда да, ул туктаусыз алга бара, бернинди зарланусыз, авыруларны тәрбияли. Аның мәрхәмәтле күңеленә балаларына карата искиткеч ярату хисе салдым. Иренең хата-ялгышларына карамыйча, ир затына рухи терәк булырдай көч бирдем. Һәрчак иренең йөрәк сагында торсын өчен, хатын-кызны Адәмнең кабыргасыннан яраттым. Мин аңа, яхшы ир затының беркайчан да хатынын рәнҗетмәячәген һәм икеләнүләрсез үзе янәшәсенә басачагын аңларлык зирәк акыл бирдем. Һәм, ниһаять, хатын-кызга күз яше бирдем. Теләсә кайчан күз яшьләрен күрсәтү хокукы да өстәдем. Сиңа, адәм баласы, хатын-кызның гүзәллеге киемендә дә, йөз-кыяфәтендә дә түгеллеген аңлау зарур. Хатын-кыз гүзәллеге - аның йөрәгенә юл башы булган күзләрендә. Ә йөрәк ул - сөю-ярату утравы.